หนังดี... imho... เนื้อเรื่องก็งไม่ได้มีไรมาก แต่ดูแล้วชอบ ตัวละครหลักสามตัวแทน pratitioner, theorist, fighter ถึงจะออกมาแบบแปลก ๆ หน่อย กลาง ๆ เรื่องดูแล้วก็น่าติดตามดี แต่ว่าไม่มีอะไรเด่นเป็นพิเศษ ตรงที่ชอบคือตอนท้าย ๆ เรื่อง มัน Lemony Snicket มัีนพูดว่าไรสักอย่าง ประมาณว่า keep fighting and build the santuary of the very one share your interest ไรทำนองเนี้ย ดูแล้วชอบยังไงไม่รู้ เห็นแล้วขยันอยากวิ่งไปปั่น paper ต่อ ตัวแทน theorist นี่แม่งเห็นแล้วแทบร้องไห้ที่ไม่ได้ขยันอย่างมัน

A series of unfortunate event at IMDB

ปล. นางเิอกทีี่เล่นเป็น Violet นี่น่ารักดี Emily Browning

วันนี้คุยกะน้องพีมเรื่อง motivation.... how to build mutual motivation หว่า? คนเรามันชอบวิ่งเข้าหา reward ง่าย ๆ เร็ว ๆ เช่น ชอบเล่นเกม เล่นปุ๊ปได้ reward เร็ว เห็นผลชัดเจน อย่างอ่านหนังสือหรือทำงานเนี่ย ก็ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ แต่ว่า reward มันนานกว่า (ถึงจะมากกว่าก็เหอะ) มันจะต้องพยายาม motivate ให้เห็นถึึง reward ในระยะยาวให้ได้ (แต่แม่งจะหมดแรงก่อนอ่ะดิ อย่างเขียน paper เงี้ย ตอนเขียนลำบากแทบตาย ใจมันก็อยากจะไปทำงานอื่นที่ reward มันทันตาเห็น เช่นเล่นเกมแม่งเลย) จะสร้าง motivation ได้ก็ต้องพยายามทำให้เห็น reward, ต้องให้มันแบบว่าฝังอยู่ในหัวว่าไอ้ที่ลำบาก ๆ ที่พยายามทำอยู่เนี่ย สุดท้ายก็จะเป็น reward เนียน ๆ กลับมาเอง

ปัญหาคือ collective motivation... คือ แต่ละคนมันก็ realise ถึง reward ได้ไม่เท่ากัน พอใคร realisation ต่ำหน่อย ใจมันก็จะวิ่งไปหากิจกรรมอื่น ๆ ที่ reward ง่าย ชัดเจน ทีนี้ มันจะไปดึงเอาคนอื่น (ที่กำลังพยายามหลอกตัวเองให้ลืมความยากลำบากของงาน เพื่อไปหา reward ที่สูงกว่า ละเอียดกว่า) กลับมาหา reward กระจอก ๆ พวกนั้นอีก อึม ๆ control คนนี่มันยากจริง ๆ as stalin said

Death solves all problems, no man, no problem.

Link to WikiPedia on the series